Karate-do

Karate-do tarihi insanoğlunun var oluşuna dayanmaktadır. M.Ö. 2000'li yıllarda yapılan bir arkeolojik kazıda kendilerine ARÎ ismi verilen Hindistan'ın Pencap eyaleti Ambala bölgesi steplerinde yarı göçebe yaşamı süren bir toplumla ilgili bazı yazılı kitabeler ortaya çıkarılmıştır. Bu toplum tek tek kentsel alanları ele geçirmek için kendilerine has döğüş sanatları sergilemişlerdir. Hindistan'dan yayılan ve Japonya'da modernize olup Karate-do adı altında gelişmiştir.

Japonya'da Karate-do'nun modernize edilmesini sağlayan Funokoshi GÎGHÎN'dir. Üstat Funokoshi'nin Karate-do ile ilgili pek çok çalışması olmuştur ve Karate-do'nun felsefi yönünü bakın nasıl anlatmaktadır: ?Ruhun eğitimi karatenin ve iç yapının canlılığı karatenin ilk hedefi olmalıdır. İşte o yapı içerisinde Karate-do gerçekliği koruyabilir. Karate-do, karateyi doğru anlayıp doğru uygulamaktır. Bu kullanım tamamen içe dönük olup, insanın kendisini kavraması ve ben duygusunun yenilmesini hedefler? açıklamasıyla karate çalışmalarını ele alan Funokoshi'nin öğrencilerine her zaman tekrar ettiği bir ilkesi de (KAR-TE-NÎ-SEN-TE-NA-SHÎ) deyimidir. Bunun anlamı; karatede saldırı yoktur. Bu anlam hiç kuşkusuz yarışma başarısı için yapılan antrenmanlara ters düşmektedir. Bazı karate üstatları bu deyimin kafalardaki ilk hareketin bir savunma tekniği olduğu fikrini taşıdığı düşüncesindedir. Üstadın bugün bir bakıma J.K.A.'nın yönetim tüzüğü sayılan "Karate-do sanatındaki en yüksek hedef ne galibiyet ne de yenilgidir. Karate, onu kullanan karakterin ' bütünleşmesinde yatar"sözü Funokoshi'nin karatesi Shotokan' in temel prensiplerini belirleyen en somut ifadelerinden biridir. Bu yazımızda Karate-do'yu tanıtmaya çalıştık. Bize bu imkanı veren sorumlu ve yetkili arkadaşlara çok teşekkür ediyor saygılarımı sunuyorum.

Akif GÜRBÜZ
Milli Karate Hakemi

4.DAN